“M’hemmx xewka bla warda”

Silta meħuda minn meditazzjoni ta’ Chiara Lubich

Tħoss diqa meta tara li ħafna ma jgħixux sew għax ma jarawx. U ma jarawx għax iħarsu lejn id-dinja, lejn il-bnedmin b’għajnejhom stess. Filwaqt li biex tara, biżżejjed tħares lejn kull ġrajja, lejn kull ħaġa, lejn kull bniedem bl-għajnejn t’Alla.

Jara sew min ipoġġi lilu nnifsu f’Alla, min jagħraf li Alla hu “Mħabba” u jemmen f’Imħabbtu (…).
U hekk, ferħ u niket, twelid u mewt, qtigħ il-qalb u ferħ, fallimenti u suċċessi, xogħol, mard, qagħad, gwerer u flaġelli, tbissima ta’ tarbija u mħabba ta’ omm, kollox, kollox iservi biex nitqaddsu.
Ngħixu f’dinja b’kull xorta ta’ valuri: dinja divina, qaddisa, fraterna, dinja ta’ min iħobbha, iżda anki dinja li toħodha kontrina; imma kollox hu mhejji għalina minn Alla biex nitqaddsu, għax dan hu l-veru skop ta’ ħajjitna. U f’din id-dinja kulħadd hu importanti għax il-liġi ta’ kollox hi l-imħabba.

(…) Kollox iservi ta’ ġid għal min iħobb. B’għajnejn imċajpra u nieqsa mill-fidi, spiss ma narawx li kulħadd ġie maħluq biex ikun ta’ don għalina u li aħna ġejna maħluqa biex inkunu ta’ don għall-oħrajn. Iżda hekk hu!

Hemm rabta misterjuża ta’ mħabba li tgħaqqad il-bnedmin u l-affarijiet, li tmexxi l-istorja u d-destin ta’ popli sħaħ u tal-individwi, fil-waqt li tirrispetta għal kollox il-liberta’.

(…) Meta r-ruħ tintelaq f’idejn Alla għax temmen u tħaddan il-liġi tal-imħabba, Hu juri lilu nnifsu lilha u hi tiftaħ għajnejha u tara li kull prova tagħti frott ġdid, kull taqbida tintemm f’rebħa, li minn kull demgħa twarrad tbissima ġdida, għax Alla hu l-Ħajja.

Ir-ruħ tifhem li t-triq ta’ Ġesu’ ma tintemmx fit-triq tas-salib u tal-mewt, imma fil-Qawmien u t-tlugħ fis-sema. U l-mod uman ta’ kif inħarsu lejn l-affarijiet jgħib u jitlef is-sens tiegħu u l-qrusa tal-ħajja ma ttappanx il-mumenti qosra ta’ ferħ tal-ħajja fuq din l-art. Ma jibqax aktar jagħmel sens li ngħidu:

“M’hemmx warda bla xewka”, għax bir-rivoluzzjoni ta’ mħabba li Alla jsejħilna biex ngħixu, jiswa aktar li ngħidu bil-maqlub: “M’hemmx xewka bla warda”.

Chiara Lubich
(Meditazzjonijiet p 77- 80)